Dat verzekeraars onder toezicht staan zal u bekend zijn. Maar waarom er toezicht is en hoe het verzekeringstoezicht bij DNB is georganiseerd, weet misschien niet iedereen. Ik geef hier graag een inkijkje in.
Om te beginnen, waarom is er eigenlijk toezicht op verzekeraars? Verzekeringen vervullen een belangrijke sociaaleconomische rol en het maatschappelijk belang van gezonde verzekeraars is groot. Bij verzekeringen is er echter sprake van een omgekeerde ‘productiecyclus’. Polishouders betalen premie nog voordat hen enige dienst is verleend, met de belofte op een dienst in de toekomst (de verzekering). Een polishouder moet er dus op kunnen vertrouwen dat een verzekeraar zijn belofte kan nakomen. Hier komt de toezichthouder in beeld, die moet controleren dat verzekeraars hier zelf voor zorgen door hun risico’s goed te managen.
Een polishouder moet er dus op kunnen vertrouwen dat een verzekeraar zijn belofte kan nakomen.
Het verzekeringstoezicht van DNB wordt uitgevoerd door de divisie Toezicht Verzekeraars, die bestaat uit vijf accounttoezichtteams en twee expertisecentra. De accounttoezichtteams zijn het vaste aanspreekpunt voor individuele verzekeraars en monitoren doorlopend hoe verzekeraars hun risico’s beheersen. De expertisecentra richten zich juist op de verzekeringssector in zijn geheel door bijvoorbeeld sectorbreed onderzoeken uit te voeren en bieden ondersteuning bij trajecten waarvoor hun expertise relevant is. Daarnaast kunnen verzekeraars te maken krijgen met afdelingen buiten deze divisie, zoals het team dat on-site onderzoeken doet bij verzekeraars en pensioenfondsen.
Zelf ben ik werkzaam bij het expertisecentrum Kapitaal & Actuariaat, wat expertise levert bij actuariële onderwerpen. Een van de projecten waar ik momenteel bij betrokken ben is het opstellen van kwantitatieve indicatoren die de blootstelling van verzekeraars meten naar bepaalde financiële risico’s. Deze indicatoren worden gebruikt voor de vernieuwde toezichtaanpak van DNB[1], die datagedreven en geautomatiseerd is en de beschikbare toezichtcapaciteit inzet waar de grootste risico’s worden gesignaleerd. Op basis van deze indicatoren krijgen verzekeraars voor verschillende risico’s een automatische score, waarvan alleen met onderbouwing mag worden afgeweken. Hierdoor wordt het toezicht consistent en zijn onderlinge vergelijkingen mogelijk.
Verzoeken van de toezichthouder kosten verzekeraars soms tijd en moeite. Tijd en moeite die ook naar andere zaken had kunnen gaan. Maar om het vertrouwen in de verzekeringssector op peil te houden is goed toezicht essentieel en dus ook in het belang van verzekeraars zelf. Immers, omdat er toezicht is durven consumenten hun geld aan een verzekeraar toe te vertrouwen, in ruil voor een belofte op een dienst in de toekomst.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
