Misschien niet meteen het meest opwekkende citaat om mijn blog mee te beginnen, maar in speeches geef ik vaak aan dat ik graag dingen zie en doe “die mijn mondhoeken omhoog doen krullen”. Kortom, waar ik blij van word. Ik geef direct toe dat het bij dit citaat enige tijd geduurd heeft voordat dat gebeurde. Sterker, bij het lezen van dit citaat in het boek “Inferno” van Dan Brown, zakte mijn mondhoeken nog net niet naar beneden, maar krulden ook zeker niet blij omhoog.
Tijdens een gesprek dat ik had met Ruud Koornstra, de groene ondernemer die de ledlampen gemeengoed heeft gemaakt door ze betaalbaar te maken, sprak hij vol vuur over dit citaat. Hij gaf aan dat er zoveel mogelijk is op groen gebied, maar dat initiatieven vaak door allerlei belangen worden tegengewerkt, bemoeilijkt. De meesten van ons laten dat dan gebeuren, zeggen niets en gaan over tot de orde van dag. Zie hier een voorbeeld van een morele crisis en mensen die zich afzijdig houden. Niet Ruud, hij ziet in het citaat van Dante een oproep om juist zijn mond open te doen.
De meesten van ons laten dat dan gebeuren, zeggen niets en gaan over tot de orde van dag.
Vrij kort daarna maakte Matti Leppälä, secretaris-generaal van PensionsEurope, een vergelijking met de hel, tijdens de presentatie van de Quantitative Impact Study voor pensioenen in Frankfurt. Uit deze studie van de Europese Commissie kwamen grote financieringstekorten naar voren.
Voor mij een reden om op hem te reageren met het citaat van Dante. Immers, financiële tekorten op pensioengebied en ze niet laten zien, is in mijn ogen een voorbeeld van een morele crisis. De oproep van Dante is om in die gevallen niet slechts te rekenen maar ook je mond open te doen net zoals Koornstra dat doet. Je niet afzijdig houden maar juist actief je laten horen. Kijk, daar word ik, in de geest van Dante, blij van.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
