Dus vroeg ik mij af waar wacht de lancering op? Hangt het af van het inzichtelijk maken van een duidelijk verband tussen het probleem, de oplossing en de uiteindelijke besparing? Dus op de impact van zo een bond?
Ik realiseer mij steeds vaker dat bij het maken van keuzes niet alleen moet worden gekeken naar de financiële consequenties maar ook naar de niet financiële gevolgen: de impact op de kwaliteit van leven. Waarom? Omdat het meenemen van impact essentieel is voor een meer duurzame, volhoudbare samenleving. Omdat we zelf aan het stuur staan als het gaat over de keuzes die wij maken, zowel privé als zakelijk. En omdat wij als beroepsgroep, als kwantitatief onderlegde analisten, een bijdrage kunnen leveren om die impact beter meetbaar en daarmee beter zichtbaar te maken. Immers, als je anno 2016 iets met impact wilt doen dan zal je met concrete en zichtbare feiten moeten komen die mee kunnen worden genomen in de business case.
Omdat het meenemen van impact essentieel is voor een meer duurzame, volhoudbare samenleving.
In Antifragiel schrijft Nassim Taleb: “vernieuwing en vooruitgang komen voort uit noodzaak, noodzaak is de moeder van de uitvinding”. Maar hoe hoog moet de nood zijn voordat actie wordt ondernomen? Het is jammer als we pas in beweging komen als het water aan de lippen staat. Als beroepsgroep hebben wij het begrip forward looking en het maken van projecties tot in de volgende eeuw tot een kunst verheven. Ik vind het dan logisch dat wij de handschoen oppakken om de lange termijn impact - zowel de positieve als de negatieve impact - zodanig te concretiseren dat het onderdeel kan worden van de business case. Daarvoor is het in mijn ogen noodzakelijk dat we over de grenzen van ons eigen vakgebied heen kijken, ons verdiepen in andermans business case en meedenken hoe wij daar een bijdragen aan kunnen leveren. Zoals bijvoorbeeld in de gezondheidszorg. En als we dan ons pensioengeld kunnen beleggen in een HIB, dan is volgens mij de cirkel oneindig rond.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
