Eén van die idealisten is onze beroepsgenoot Agnes Joseph AAG. Wat mogen wij trots zijn op haar. Agnes is, om met de woorden van Erika Terpstra te spreken, een echte kanjer! Het afgelopen jaar heeft zij zich getoond als een sterke parlementariër, die zich met overtuiging inzette voor haar ideaal. Ondanks tegenwerking en weerstand bleef zij strijden, zelfs tegen haar eigen minister. Of je het nu met haar eens bent of niet, Agnes heeft onze beroepsgroep op de kaart gezet.
Of je het nu met haar eens bent of niet, Agnes heeft onze beroepsgroep op de kaart gezet.
In de kern had Agnes natuurlijk een punt: de Wet toekomst pensioenen (Wtp) leidt niet per definitie tot hogere pensioenen, zoals in het begin wel werd verkondigd. De pot met geld blijft dezelfde en er wordt nog steeds belegd in dezelfde economie. Dat iedereen erop vooruitgaat, klopt simpelweg niet. De pot wordt eerder uitgedeeld door de buffers te verminderen. Het zogeheten “erop vooruit gaan” is dus eigenlijk een sigaar uit eigen doos.
Waar Agnes zich op verkeken heeft, zijn de politieke regels en mores. Als een voorstel eenmaal is aangenomen, gaat men over tot uitvoering. Iets veranderen is dan buitengewoon lastig. Dat bleek ook uit het feit dat het pensioenonderwerp een vrije kwestie was in het hoofdlijnenakkoord, en dat hier vooraf geen afspraken over zijn gemaakt.
Uiteindelijk was Agnes niet langer tegen het pensioenakkoord zelf, maar pleitte zij voor een individueel instemmingsrecht voor elke deelnemer. Hier wilden de pensioenuitvoerders echter niet aan, omdat dit de uitvoeringskosten flink verhoogt. Twee pensioensystemen naast elkaar aanhouden is bovendien onwenselijk.
Het is knap hoe Agnes stoïcijns bleef en hoe zij zich niet van haar koers liet afbrengen. Ook niet door een collega-parlementariër die van pure wanhoop op zijn tafel ging liggen.
Het is jammer voor Agnes dat haar voorstel voor individueel instemmingsrecht het niet heeft gehaald. Voor de duidelijkheid: rond het pensioenstelsel is dat misschien beter. De implementatie had anders met twee jaar uitgesteld moeten worden, en zou aanzienlijk duurder zijn uitgevallen.
Toch zullen wij nog vaak met weemoed aan Agnes terugdenken, zeker wanneer pensioenen in het nieuwe stelsel op termijn (en dat moment zal komen) worden verlaagd. Agnes, bedankt, en heel veel succes met het vervolg van je (politieke) carrière. Ik weet zeker dat wij nog veel van je zullen horen!
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
