Het was ook uniek, omdat we met 30 mensen intiem (althans, op 1,5 meter van de andere huishoudens) op een groot podium samenzaten in comfortabele stoelen en een drankje er bij. En helaas voorlopig een beetje uniek, omdat vlak daarna de theaters weer dicht moesten (en de hele oudejaarsconference misschien niet doorgaat).
Wat bij mij bleef hangen was de oproep of het misschien allemaal een beetje zachter mocht. Dat resoneerde bij mij. Uniek was dat niet, want grappig genoeg deed Freek de Jonge, toch een heel ander soort cabaretier, recent een vergelijkbare oproep in de Volkskrant.
We lijken, in Nederland maar ook elders in de wereld, in een situatie gekomen waarin we hard op andere meningen reageren.
En die boodschap wil ik hier graag herhalen. We lijken, in Nederland maar ook elders in de wereld, in een situatie gekomen waarin we hard op andere meningen reageren. Het is natuurlijk makkelijk om naar de Verenigde Staten te wijzen, waar president Trump niet een verzoenende of verenigende president is, maar vooral olie op het vuur gooit met zijn uitspraken. Onderliggend is er al langer een tendens om niet met mensen met een andere mening in gesprek te gaan, maar die te veroordelen en het eigen gelijk voorop te stellen. Nederland is hier geen uitzondering op. Allerlei veranderingen worden als bedreigend gezien, een aantasting van onze historie (Zwarte Piet), ons werk en inkomen (stikstofprotesten) of onze welvaart (geen vluchtelingen opnemen). En daar treden we dan hardhandig tegen op.
Ook ik heb er niet direct een oplossing voor. Ik herken alle redenen die voor deze ontwikkelingen genoemd worden: vergrijzende bevolking, weinig perspectief voor jongeren, eenzijdige informatievoorziening in je ‘social media-bubbel’. En ik realiseer mij ook dat ik vanuit mijn positie die verharde discussies, die polarisatie, vaak aan mij voorbij laat gaan. Ik maak die bedreigingen niet mee en veroordeel in mijn hoofd degenen die ageren.
En dat wil ik anders gaan doen: mijn stem laten horen waar het debat verhardt. Op mijn werk, in gesprekken met vrienden en familie, waar dan ook. Niet zwijgen omdat het mij niet raakt, maar proberen het gesprek of debat zachter te krijgen. En via deze column roep ik alle lezers op hetzelfde te doen!
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
