Dezelfde trend zie je ook internationaal. In Europa hebben een aantal actuariële verenigingen actief de stap naar risicomanagement gezet en buiten Europa zijn Zuid-Afrika en Australië goede voorbeelden. De focus ligt hierbij in eerste instantie op een verbreding naar risicomanagement met als vervolgstap een verbreding buiten de financiële sector. Ook data-analyse krijgt steeds meer aandacht. Binnen de mondiale actuariële vereniging (IAA) en de Europese actuariële vereniging (AAE) heeft dit ook toenemende aandacht en zijn commissies en werkgroepen op deze gebieden actief.
Ook Solvency II vraagt om goed risicomanagement.
Een inspirerend voorbeeld is Zuid-Afrika waar de actuariële vereniging dit actief faciliteert en steeds meer actuarissen werkzaam zijn bij banken en buiten de financiële sector. De achtergrond hierbij is dat bij alle organisaties behoefte bestaat aan een vertaling van de totale balans naar risico’s en strategie, en dat de actuaris met zijn expertise goed in staat is om hier invulling aan te geven. Bij het verzekeringstoezicht wordt dit concreet ingevuld door de Own Risk & Solvency Assessment (ORSA), maar dit kan in feite in elke organisatie toegepast worden.
Ook Solvency II vraagt om goed risicomanagement. De actuariële functie omvat hierbij de traditionele taken van een actuaris waarbij de risicomanagement functie een bijdrage levert aan een goed werkend risicomanagement systeem. Beide zijn nauw met elkaar verbonden en ook hier zijn actuarissen in beide functies werkzaam. Soms lijkt het dat actuarissen gebonden (willen) zijn aan de actuariële functie, maar gezien de ontwikkelingen, de expertise van de actuaris en de behoefte van organisaties, is het een logische ontwikkeling dat actuarissen in beide functies werkzaam zijn, waarbij een integrale aanpak ook goed mogelijk is.
Deze blog is geschreven op persoonlijke titel.
