De stille uittocht: waarom klimaatmitigatie steeds meer aanhangers verliest en klimaatadaptie een wezenlijke strategie wordt

Blog •

“Nou dat is me er wel even één”, zult u misschien denken. En u heeft helemaal gelijk, maar toch kan dat wel geobserveerd worden. In deze blog wil ik daar graag even bij stilstaan.

De stille uittocht: waarom klimaatmitigatie steeds meer aanhangers verliest en klimaatadaptie een wezenlijke strategie wordt

20 september 2023 zwakte de Britse regering haar klimaatdoelstellingen af en verstrekte zelfs meer dan 100 nieuwe licenties om gas en olie uit de Noordzee op te pompen. Klimaatbeleid moet immers betaalbaar blijven, lijken de Britten te denken. Dit is in mijn ogen een duidelijke stap terug.


Wat ik observeer is dat ondernemingen als Shell en BP stappen terugzetten, met als gevolg dat het lijkt alsof de netto contante waarde van projecten weer het enige criterium is. Maar volgens mij is stakeholder management iets van gisteren en ook het shareholder value-concept heeft zijn primaat terug. Plannen om minder olie op te pompen worden dus teruggedraaid en onlangs werd ook nog bekend gemaakt dat in de duurzame tak van Shell 200 medewerkers zullen worden ontslagen. En ook binnen BP zijn zulke bewegingen waarneembaar.

Het lijkt wel, alsof de waarheid niet meer mag worden gezegd.

Nog even ter herinnering: de Europese Unie heeft de zogenaamde Parijzer benchmark wettelijk vastgelegd, waarbij de globale opwarming niet meer dan 1,5°C ten opzichte het voorindustriële niveau mag stijgen. In de praktijk blijkt dat echter onhaalbaar. 31 oktober 2023 stelde de bekende arctische onderzoeker Markus Rex van het Alfred-Wegener-Instituut dat de 1,5°C-doelstelling van tafel is. Het is onbereikbaar geworden. Hij is zeker niet de enige die dit onverbloemd duidelijk maakt, maar toch geven wij er te weinig aandacht aan. Het lijkt wel, alsof de waarheid niet meer mag worden gezegd. En juist dat leidt tot een toenemende afkeer en schaadt de klimaatzaak. Het gevolg is dat het iets doet met onze samenleving wat leidt tot polarisaties. Mensen staan tegenover elkaar, terwijl we juist iedereen nodig hebben om het klimaatprobleem te mitigeren.


Hoe nu verder? Opgeven? Zeker niet! Maar we moeten wel de focus gaan verleggen. De veranderingen zijn niet meer tegen te houden, maar we kunnen wel proberen om de gevolgen voor de mensen kleiner te maken en aan strategieën werken die ons zo veel mogelijk weerbaar maken tegen de gevolgen van een veranderend klimaat. Daarvoor zijn inspanningen nodig, ook van verzekeraars. Misschien werd dat wel bedoeld met de hint van de toezichthouder, die verzekeraars om producten vraagt om de veranderende risicoprofielen van hun cliënten te kunnen beheersen.


Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.

Over de auteur

dr. Gerrit Jan van den Brink RA

Adviseur op het gebied van strategie, risicomanagement & compliance en lector aan verschillende universiteiten in binnen- en buitenland.