Vandaag de dag geldt dat dit evenwicht ontstaat na het behalen van de 17 doelen zoals vastgelegd in de Sustainable Development Goals. Als alles meezit bereiken we deze evenwichtige wereld in 2030.
Kortom: het doel is er één van ‘tijd’ en ‘kwaliteit’.De vraag is of dit snel genoeg is? Ook als verduurzaming één van de strategische doelstellingen binnen een onderneming is, gaan de benodigde investeringsbudgetten uiteindelijk niet zelden toch naar andere strategische trajecten die makkelijk geprioriteerd kunnen worden op de mate van hardheid van rendementen in de business cases. Voor duurzaamheid is deze risico/rendement berekening vaak niet effectief, omdat benodigde ‘duurzame impact’ nu eenmaal niet altijd in klinkende munt uitgedrukt kan worden. Ook de timing van resultaten, 2030, ligt buiten de termijn van het operationeel plan.
Is de snelheid van verduurzaming van ondernemingen uiteindelijk toch een vraagstuk voor psychologen?
Bij sommige bedrijven is gebleken dat persoonlijke idealen van de top van de onderneming doorslaggevend zijn geweest. Deze persoonlijke drijfveren kunnen op meer manieren beïnvloed worden dan alleen via de klassieke financiële resultaten. Expliciete keuzes van bestuurders of andere mensen die belangen hebben, bepalen dan dus de snelheid van verduurzaming. De mens is zowel van binnenuit als van buitenaf emotioneel beïnvloedbaar. Deze emotie bepaalt vaak de keuzes.
Van binnenuit zijn we beïnvloedbaar door hormonen die veroorzaakt worden door verlangen en angst. Voor een positieve stimulans hebben we dopamine nodig en bij angst geeft adrenaline ons extra stimulans. Hoeveel dopamine kunnen we bij bestuurders laten vrijkomen als we het verlangen naar duurzaam ondernemen stimuleren? Is het de algehele wens naar kostenbesparing, meer vraag naar producten, beter imago en interessanter voor investeerders en talent? Of geeft de hoeveelheid adrenaline een effectiever resultaat als we dreigen met wantrouwen bij de consument of de maatschappij? Een dreiging is bijvoorbeeld de breedte en diepte van Sustainability Disclosures die gaan toenemen. De EU-Richtlijn Niet-financiële Rapportage was maar beperkt effectief en vanaf boekjaar 2024 gaan we voor het eerst op basis van de Corporate Sustainability Reporting Directive, informatie in de jaarrekening terugzien van alle bedrijven binnen de EU met meer dan 250 medewerkers, 40 mln omzet en/of 20 mln balanstotaal. Bovendien is het framework meer dwingend en wordt er een vorm van ‘external assurance’ verwacht.
Ik merk dat u, na al het bovenstaande te hebben gelezen, de adrenaline voelt stijgen! En als de dopamine en de adrenaline de juiste veranderbereidheid initiëren bij relevante beïnvloeders in de onderneming, kunnen we dan dat gewenste duurzaamheidsgedrag als “groepsdruk” gebruiken om de verduurzaming nog een extra boost te kunnen geven? Dan lijkt de wereld waar economische, ecologische en sociale belangen in evenwicht zijn toch wellicht net weer iets dichterbij te komen. Is de snelheid van verduurzaming van ondernemingen uiteindelijk toch een vraagstuk voor psychologen
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
