Gebrek aan lef bij innovatie

Blog •

Bedrijven schreeuwen van de daken dat zij overtuigd zijn van innovatie en hun medewerkers staan in de startblokken om die innovaties uit te nutten voor het bedrijf en de consument.

Gebrek aan lef bij innovatie

Tegelijkertijd blijkt dat de leiding van bedrijven de stap naar implementatie vaak niet durft te nemen. En dan heb ik het hier niet alleen over disruptieve innovatie, maar ook over de ‘kleine’ stapjes, ofwel incrementele innovatie. Waarom niet?

Er zijn vele business cases over innovatiemogelijkheden bij deelprocessen, waarbij alle risico’s inzichtelijk zijn gemaakt en mitigerende maatregelen worden aangereikt. Als blijkt dat de uitkomst positief is, gaan alle signalen op groen om de innovatie te implementeren, waardoor de kwaliteit van het werk of product verbetert en de verwachte kosten dalen. Uitgevoerde pilots bevestigen vervolgens het beeld. Appeltje eitje, toch?

Als je echt innovatie voorstaat, durf dit te laten zien, durf besluiten en risico’s te nemen.

Maar dan moet er een besluit genomen worden…. Van: “op zich een goed plan, maar het is afdeling overstijgend en ik heb het nog niet besproken met de manager van die afdeling”; naar “wij zijn heel positief, maar we willen nog de buy-in van de managementlaag boven ons”; en “de resultaten van de pilot zijn te goed, dus willen we het door een “gerenommeerd” bedrijf laten toetsen”; tot “onze kalender zit al vol, over 6 maanden hebben wij tijd voor innovatie”.

Waar komt die angst vandaan? Innovatie gaat in stappen, sommige projecten lukken, andere niet. Of is het een gebrek aan besluitvaardigheid? Want als dat het is, dan zit je als manager niet op de goede plek. Of is het angst voor carrièreperspectieven? Zo ja, dan mis je de competentie om op een andere manier tegen zaken aan te kijken. Je mist dan sturing en visie. Zonder deze competenties kun je je ook afvragen of je op de goede plek zit.


Vaak wordt er een zondebok gezocht als een project mislukt. Ik vraag me af of degene(n) die de zondebok zoekt wel geschikt is. Het is vaak eerder een gebrek aan het nemen van verantwoordelijkheid. En als dit zo is, dan stel ik vraagtekens bij de toekomst van het bedrijf.

Ofwel, als je echt innovatie voorstaat, durf dit te laten zien, durf besluiten en risico’s te nemen. Zo niet, hou dan je mond als het over innovatie gaat.

Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.

Over de auteur

drs. Peter van Meel AAG

Actuaris AG en partner bij Posthuma Partners.