Bijvoorbeeld voor de betaalbaarheid van pensioenvoorzieningen, vooral daar waar geleund wordt op een omslagstelsel, zoals in Nederland voor de AOW geldt. Maar ook voor de betaalbaarheid van de zorg, die door vergrijzing wordt beïnvloed en de facto ook een omslagstelsel kent.
Minder zichtbaar, maar in Nederland zie je ook steeds meer sociale consequenties. Bijvoorbeeld voor een grote groep “jong” gepensioneerden die niet meer werken, zich in groten getale op de elektrische fiets verplaatst en behoefte heeft aan horeca-, museum- of theaterbezoek op alle dagen van de week. Maar ook getalsmatig een groep die soms nogal conservatieve opvattingen heeft. Althans, dat zou een duiding kunnen zijn van een nieuwe conservatieve wind die door de Westerse wereld waait.
Ik hoop, zeker met de verkiezingen in aantocht, dat we de wijsheid hebben om te beseffen dat we niet hoeven terug te keren naar vroeger om het goed met elkaar te hebben en ook voor de toekomst te houden.
In sommige landen wordt het recht op abortus weer teruggedraaid en is het vaak een discussie die wordt gevoerd door hen die het niet rechtstreeks aangaat, want geen vrouw of niet meer in vruchtbare leeftijd. In andere landen, zoals bijvoorbeeld in Japan, lijkt een meer open en progressieve ontwikkeling plaats te vinden, maar wordt in de politiek de dienst nog steeds uitgemaakt door oude mannen.
En in Nederland zien we volwassenen strijden voor het behoud van “Zwarte Piet”, terwijl dit toch echt een kinderfeest moet zijn, boomers die op de werkvloer geen enkel begrip (willen/kunnen) hebben voor jonge medewerkers en hun veranderende behoeften en uitdagingen en mensen die vooral willen blijven doen wat ze altijd al deden ondanks de klimaatuitdagingen waar we voor staan. Of mensen die moeite hebben met, of zich zelfs bedreigd voelen door de zwaarbevochten openheid rondom genderdiversiteit of sexuele voorkeur van anderen.
Ik geef toe, ook ik moet (inmiddels) mijn best doen om te begrijpen hoe dat nu zit met de alom aanwezige dreiging van burn-outs. Maar het helpt in de dialoog met jonge collega’s totaal niet om vast te blijven houden aan de beelden van 30 jaar geleden, toen ik zelf aan mijn carrière begon (toen onderling e-mailen en continu via een appgroep op de hoogte zijn nog niet bestonden, evenals sociale media als Instagram, waarin we onszelf steeds met alles en iedereen vergelijken). Wat wel helpt is open en oprecht luisteren hoe de jongere generatie zaken ervaart en accepteren dat dingen niet meer hetzelfde zijn als vroeger.
Ik hoop, zeker met de verkiezingen in aantocht, dat we de wijsheid hebben om te beseffen dat we niet hoeven terug te keren naar vroeger om het goed met elkaar te hebben en ook voor de toekomst te houden. Dit betekent dat de grote grijze golf het belang van de jongeren niet vergeet, zoals de jongeren het belang van de grote grijze groep niet vergeten als het gaat om adequate oudedagsvoorzieningen en zorg.
Deze blog is geschreven op persoonlijke titel.
