Sinds de eeuwwisseling daalde het aantal Nederlandse verzekeraars van 395 naar 169. Hoewel, vele verdwenen niet echt, maar werden bijkantoor of opgenomen in de groep. Je hoort hierover veel gejammer in de media, met voorspellingen variërend van 10% tot 50% verdere krimp in de komende 5 jaar, en met dwingende oproepen tot verandering. Ook actuarissen die bang zijn voor hun baan, zouden sterk moeten veranderen. Populisme, denk ik dan.
Minder verzekeraars? Wat is mijn professionele mening als actuaris eigenlijk? Kijk in ons beroepsprofiel hoe het ook alweer zit met onze taken. Mijn vrije interpretatie is dat wij met adviezen en oordelen bijdragen aan de verzekerbaarheid van risico’s en de zekerheid dat verzekeraars hun beloften zullen nakomen. Wat betekent dat in een krimpende markt?
Veel dingen van vroeger verdwijnen.
Ten eerste, verzekeraars moeten hun beloften blijven nakomen. In praktisch alle gevallen worden portefeuilles netjes voortgezet of afgewikkeld. De solvabiliteit is in de nieuwe situatie vaak beter dan daarvóór. Vaak hebben wij tijdig gewaarschuwd voor lage rendementen of solvabiliteit, of geadviseerd over optimalisaties op groepsniveau.
Ten tweede, bijdragen aan de verzekerbaarheid van risico’s. In de krimpende markt zijn dekkingen nog ruim verkrijgbaar. Voor de klanten is het positief dat efficiëntie en transparantie toenemen, dat technologie nieuwe oplossingen mogelijk maakt en dat zwakkere spelers van de markt verdwijnen.
De margarinemarkt zal producten blijven aanbieden zolang er vraag naar is. Evenzo blijven verzekeraars passende verzekeringen ontwikkelen. En of er dan werk is! Alleen al in de afgelopen week lees je in kranten berichten over veranderende risico’s: ijsschotsen losgeslagen bij de Noordpool, gifgasaanvallen in Syrië, geweld tegen homomannen, en een aanslag in Stockholm. Actuarissen kunnen aan de bak om de vraag achter de risico’s verzekerbaar te maken, ook bij minder verzekeraars.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
